Kampong in bizarre finale naar zwaarbevochten landstitel

Het FC Utrecht-feestnummer La Cucaracha schalde over De Klapperboom terwijl alle spelers van Kampong elkaar in de armen vlogen. Ze waren uitgeput, maar dolgelukkig. De sticks vlogen door de lucht en lagen overal. De geblesseerde Terrance Pieters vierde in zijn wedstrijdshirt feest op het veld. Jelle Phijffer had een immens grote korenblauwe vlag over zijn schouders gedrapeerd. Er waren tranen van geluk bij de Utrechters en tranen van verdriet bij het verslagen Rotterdam. Zij trokken aan het kortste eind in een regelrechte slijtageslag.

Kampong rekent daarmee af met het eigen finalesyndroom dat de ploeg na de laatste landstitel van 2018 ontwikkelde. In 2019 en 2021 verloren de Utrechters de playoff-finale van Bloemendaal, dat telkens net wat rijper en verder bleek dan Kampong dat na die titel van zes jaar geleden afscheid nam van clubhelden Quirijn Caspers en Constantijn Jonker. Na het pijnlijke playoff-loze seizoen 2021/2022, waarna Roelant Oltmans vervroegd vertrok, was het tijd voor een nieuw gezicht.

Een blauwe zee

Eentje die vorm kreeg onder clubman Tim Oudenaller, die zo veel jongens van de selectie al kende vanuit zijn tijd als jeugdcoach. Het leidde tot een veel beter Kampong, maar nog geen ploeg die prijzen kon pakken. De uitschakeling in de halve finale van de vorige play-offs deed pijn. En dat gold zeker voor de verloren EHL-eindstrijd afgelopen april.

Kampong stond bekend als een ploeg die geweldig kon verdedigen, maar was nog niet het team dat de beste kon zijn als het er echt om gaat. Dat veranderde in de play-offs, waarin de Utrechters in iedere wedstrijd een vroege goal maakten en daardoor nooit in de achtervolging moesten.

En die goede gewoonte zette Kampong voort in het beslissingsduel. Want binnen vijf minuten was het al kassa voor de thuisploeg. Gesteund door een blauwe zee van zo’n vijfduizend man, begon Duco Telgenkamp aan een rush die tot een corner-tsunami leidde. Liefst vijf keer mocht Jip Janssen slepen vanaf de kop. Telkens zat er een voet of een ander Rotterdams lichaamsdeel tussen. Maar bij die vijfde en laatste inzet dus niet. Die ging er in, aan de stickkant van Derk Meijer.

Waarom de shoot-outs niet kwamen

Er kwamen nog kansen. Zoals voor Tjep Hoedemakers, acht minuten voor tijd. De spits jankte de bal heel hard en hoog over het doel van Harte. Het was de eerste echte kans die Rotterdam kreeg na die 1-2 van Van Dam, aan het eind van de eerste helft. En nog een corner van Janssen, zes minuten voor het eindsignaal. Weer was het Meijer die de keiharde sleep van de international kraakte. 

Met nog precies 120 tellen op de klok mocht Janssen nogmaals slepen. Voor de tiende keer op deze knotsgekke middag. En deze keer stopte Meijer hem niet af. Zijn 2-2 plofte in de kruising en zorgde daarmee voor een vreugde-uitbarsting bij iedereen in een blauw shirt. Rotterdam was niet bij machte om nogmaals terug te komen in de wedstrijd. Er kon een streep door de shoot-outs. Kampong klaarde de geweldig grote klus binnen zestig minuten en is voor het eerst sinds 2018 weer de kampioen van Nederland.